Günahtan dönen, günahsız gibidir
İnsan, zaafları ve çevresel etkilerle bilerek veya bilmeyerek zaman zaman günaha sürüklenir. Yüce Allah’ın kullarına lütfettiği “tövbe-istiğfar”, bu durumdan kurtulmak için bir “rahmet kapısı”dır. Tövbe-istiğfar, kulun, işlediği günahtan pişmanlık duyarak bir daha o günaha dönmemesi ve Allah’tan kendisini affetmesini istemesidir.
Tövbenin özünde pişmanlık vardır. Hakiki bir tövbe için nefsin kendisi ile hesaplaşması, mücadele etmesi gerekir. Yani her an pişmanlık duyabileceği bir iştir. Resûlullah (s.a.s.) bir hadisinde, “(Günahtan) pişmanlık duymak, tövbedir.” (İbn Hanbel, I, 423) derken bu gerçeği ifade eder. Bir diğer hadisinde ise “Günahtan tövbe etmek, günahı terk edip bir daha ona dönmemektir.” (İbn Hanbel, I, 446) buyurmuştur. Bu iki ifadeden, “işlenen günahtan pişmanlık duyarak bir daha o günaha dönmemek” şeklinde bir tövbe tanımı ortaya çıkmaktadır. Ardından istiğfar etmek, yani, Allah’tan, affetmesini istemek gelmelidir ki tövbe tamamlanmış olsun.
