Göklerde ve yerde, yanlarından geçtikleri nice ayetler/deliller vardır ki, onlara sırtlarını dönüp giderler. (Yûsuf, 12/105)
İnsanoğlu bir şeyin kendi kendine var olamayacağını bilir. Çok önemli bir yapı gördüğünde bu yapıyı birinin yaptığını anlar, kimin yaptığını merak eder. İşte Yüce Allah (cc), kâinatın yaratılışı konusunda bu merak duygusundan yoksun ve aklını kullanmayan insanları kınamaktadır. Hâlbuki yerde ve gökte olan her şey hâl diliyle bize Allah’ın varlığını haykırmaktadır. Ancak inanmak istemeyenler, Allah’ın (cc) yarattığı mahlûkat üzerinde düşünmek yerine inkârı tercih etmektedirler.
İnanmak isteyen için dünyadaki her şey Allah’ın varlığına delildir. Akıl nimetiyle donatılan insanın Allah’ın varlığını bilmesi için aklını kullanması yeterlidir.
Âyet: Bir şeyin varlığını gösteren işaret, açık alamet, delil, ibret, mucize.
Mahlûkat: Yaratılan her şey.
