Resûlullah’ın (s.a.s.) Duası
Yaratan ile bağ kurmanın, ona sesini duyurmanın en kolay yolu olan dua, Resûlullah’ın (s.a.s.) en çok yaptığı ibadetti. Çünkü dua, ibadetin özüydü, (Tirmizî, Deavât, 1) ta kendisiydi (Ebû Dâvûd, Vitr, 23). Allah Resûlü, her dua edişinde öncelikle Allah’ı anar ve O’na tazimde bulunurdu. Zikir, onun duasının bir parçasıydı. Ancak Resûlullah’ın dilinde zikir, yani Allah’ı anmak, sadece belirli kelimeleri tekrar etmekten ibaret değildi.
Zikir, verdiği bütün nimetler karşısında Allah’a hamd ve şükür içerisinde olmaktı bir yönüyle. Bu nedenle güzel zikirlerle örülmüş duaları, Sevgili Peygamberimizin hayatının tamamını kapsardı. Zira hayatın her anı Allah’ın bizler için sunduğu nimetlerle donatılmıştı. Onlar da bolca tekrar etsinler diye kendisinin ve önceki peygamberlerin söyledikleri en faziletli sözün kelime-i tevhid olduğunu ümmetine bildirirdi: “Zikrin en üstünü ‘lâ ilâhe illâllah’tır…” (Tirmizî, Deavât, 9) buyurur ve müminleri bu zikri söylemeye teşvik ederdi.
