Kimsesiz çocuklar topluma emanettir
Hangi sebeple olursa olsun, kimsesiz kalan, yuva ve yurtlara bırakılan veya yakın çevremizde bulunan bu çocuklar topluma yani bizlere emanettir.
Maddi ihtiyaçlarını karşılamak, eğitim-öğretimlerine destek olmak, onlara sahip çıkmak dinî bir görevdir. Onlara ilgi ve sevgi göstermek, aile sıcaklığını yaşayabilecekleri ortam sağlamak en az maddî ihtiyaçlarını karşılamak kadar önemlidir.
"Dul ve yetimlere yardım eden kimse Allah yolunda cihad eden veya gündüzleri nafile oruç tutup gecelerini ibadetle geçiren kimse gibidir." (Buhârî, Nafakat, 1) buyuran Sevgili Peygamberimiz, kimsesiz çocuklarla ilgilenmiş, onların başlarını sevgiyle okşamış, ihtiyaçlarını gidermiş, bizlere de böyle davranmamızı tavsiye etmiştir. Bir başka hadisinde ise, işaret parmağıyla orta parmağını bitiştirerek, “Gerek yakınlarına ve gerekse başkasına ait herhangi bir kimsesiz yetimi görüp gözetmeyi üzerine alan kimse ile ben cennette işte böyle yan yanayız.” (Buharî, Talak, 25) buyurmuştur.
