Fütüvvet Ahlakı
Fetâ sözlükte “genç, yiğit, cömert”; fütüvvet ise “gençlik, kahramanlık, cömertlik” anlamlarına gelir. Kur’an’da fetâ diye nitelendirilen kişiler için bu sıfat dinî bir mana taşıması yanında put kıran (Enbiyâ, 21/60) veya gördükleri baskıya rağmen inançlarını koruyan ve bu uğurda ülkelerini terk eden kişiler anlamlarını taşımaktadır. (Kehf, 18/10, 13) Genel olarak fetâ ve fütüvvet kelimeleri ile fedakârlık, diğerkâmlık, iyilik, yardım, insan severlik, hoşgörü ve nefsine söz geçirme gibi ahlâkî nitelikler kastedilir. Böylece gerçek yiğitlik, kahramanlık, cesaret ve mertlik bu ve benzeri niteliklere sahip olmayı gerektirmektedir. Fütüvvet, insanlara eziyet etmekten kaçınıp bol bol ikramda bulunmaktır. Fütüvvet, başkalarının hak ve menfaatlerini kişinin kendi hak ve menfaatinden üstün tutması, başkalarına katlanması, hatalarını görmezlikten gelmesi, özür dilemeyi gerektirecek davranışlardan sakınması, sözünde durması, olduğundan başka türlü görünmemesi, kendini başkalarından üstün saymamasıdır.
