Cahile kelam, nafile kelam
Yaratıcının insanoğluna ilk emri, “Oku!” dur. “Yaratan Rabbinin adıyla oku!” İnsan evvela Rabbini tanıyacak, kul olduğunun farkına varacaktır. Bilgisini artıracak, görev ve sorumluluklarını yerine getirecektir. Cehaletin karanlığından, hakikatin aydınlığına yol bulacak, hayatı insani değerlerle anlamlı kılmaya çalışacaktır. Hayat, sürekli bir gelişimle, “İki günü birbirine eşit olan zarardadır.” sözünün kılavuzluğunda her gün bir adım daha ileriye taşınacaktır.
Bilgi, insani değerlerle örtüştüğü ölçüde gerçek anlamını bulur. Âlim arif olur, çevresini aydınlatır. “Arif olana bir söz yetişir.” Ya cahil olan! Cehalet karanlığında yaşayan bir insan aydınlık ve güneşten uzaktır. Cehalet insanın kendisine bir zulümdür. Cehalet bilmediğini bilmemektir. Kuru bir inatçılıktır. Bu nedenle cehalette direnen bir insana bir konuyu anlatmak, bir gerçeği işaret etmek nasıl da zordur! Cehalet; karanlığın, yanlışın, mutsuzluğun, başarısızlığın adresidir. Bilgi ise geleceğin, huzurun ve ebedî mutluluğun adresidir.
