Duada samimiyet önemlidir
Dua, Allah’ın yüceliği karşısında kulun aczini itiraf etmesi, bütün benliğiyle Yüce Yaratana yönelerek isteklerini O’na arz etmesidir, kul ile Rabbi arasında kurulan bir bağdır. Allah’ı yüceltme (tazim) anlamı da taşıyan dua aynı zamanda bir ibadettir. Furkân suresi 77. ayette insanın ancak Allah’a dua etmesiyle değer kazanabileceği belirtilmiştir. Duanın, alçak sesle, hüzünlü bir ifadeyle ve tazarru ile (yalvararak) yapılması, kabul edilmesinin şartlarından ve adabındandır. Hz. Peygamber (sas), yüksek sesli olarak tekbir ve tehlil getirmeye başlayan bir grup sahabiyi uyarmıştır: “Ey insanlar! Kendinizi yormayınız! Çünkü sizler ne duymayana dua ediyorsunuz ne de uzakta olan birisine. Muhakkak siz, işiten, yakın olan bir zata dua ediyorsunuz ki O sizinle beraberdir.” (Buhârî, Cihâd, 131) Dua ederken dinleyenleri rahatsız etmekten, süslü olsun ve beğenilsin diye yapmacık hareketler yapmaktan sakınılmalıdır. Dua, ibadet şuuruyla dinî vakar ve ölçülere uygun olarak yapılmalıdır.
---
TBMM’de Kur’an-ı Kerim Tefsiri ve Hadis Tercümesi yaptırılması kabul edildi. (1925)
