Çevre ahlakı ve emanet bilinci

Çevre, insanın içinde yaşadığı, etkilediği kadar etkilendiği, canlı veya cansız ortamı ifade eder. Bu anlamıyla doğrudan veya dolaylı olarak insanın ilişki ve
irtibat içerisinde olduğu bütün varlıkları kapsar.

İslam dininde insanın çevreyle ilişkisinde göstereceği erdemli davranışlar ibadet sayılmıştır. Kur’an-ı Kerim’de kâinatta her şeyin bir ölçü ve dengeyle yaratıldığı
ifade edilerek bu dengenin bozulmaması istenmiştir. (Rahmân, 55/7-9)

Günümüzdeki birçok problemin altında yatan ana sebep, insanın etrafına karşı gösterdiği duyarsızlık ve yabancılaşmadır. Bu meyanda, özellikle son asırlarda bilinçsiz tüketim anlayışı ve korkutucu düzeydeki israf ile birlikte havanın, suyun, toprağın kirletilmesi, atmosferin zedelenmesi, iklimsel değişiklikler vb. tezahürler, yaklaşan felaketin açık habercisidir. Böylesi bir tabloda mümin; tabiatı boyunduruk altına almayı ya da sömürmeyi değil, emanete sahip çıkarak onun değerlerine ve ritimlerine ayak uydurmayı hedeflemelidir.