Yetimlere mallarını verin, temizi pis olanla değişmeyin, onların mallarını kendi mallarınıza katarak yemeyin; zira bu büyük bir günahtır. (Nisâ, 4/2)
Henüz küçükken babası ölenlere yetim denir. Yetimler topluma emanettirler. Başta onların en yakın akrabaları olmak üzere, hepimizin yetimlere iyi davranması gerekir. Peygamberimiz, “Ben ve yetime destek olan kimse cennette yan yana olacağız.” buyurmuştur (Buhari, Talak, 25). Başkasını üzmek günahtır ama yetimi üzmek en büyük günahlardandır. Ne yazık ki geçmişte bazı insanlar yetimlere yardım ederken, onların mallarını alıp kendi mallarına katmaya çalışmışlardır. Böyle haksız bir davranış sonucunda ele geçirdikleri mallar haram olup, haramı elde etmek pis bir şeyi almak gibidir. Müslüman, helal olanı kullanır, harama el uzatmaz.
Yetimlerin malları kendilerine ait olup bunlara zarar vermek, Müslümana yakışmaz.
Habîs: Kötü, çirkin, pis.
Tayyib: İyi, güzel, temiz, hoş.
