Sahihayn
Muhammed b. İsmâil el-Buhârî ile Müslim b. Haccâc’ın el-Câmi'u's-sahîh’leri “sahih hadisleri ihtiva eden iki kitap” anlamında Sahihayn diye anılmış ve İslâm âlimleri tarafından Kur’ân-ı Kerîm’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilmiştir Buhârî ile Müslim’in adı geçen eserlerine aldıkları hadislerde en üstün güvenilirlik şartlarını aramışlardır.
Bu hadisler baştan sona nadir olamayan ve hadisleri rivayet edenler arasında bir kopukluk olamayan senetlerle rivayet edilmiştir. Buhari ve Müslim özelikle râvilerin adâlet ve zabt özelliklerine sahip bulunmasını şart koşmuşlardır.
Bu yönü itibariyle sahîhayn İslâm dünyasında büyük ilgi görmüştür.
Buhârî ile Müslim’in, yaşadıkları yüzyılda hadisleri en iyi bilen âlimler olması da esere ayrıcalık kazandırmış, hadis otoriteleri bu iki eserde yer alan rivayetlerin sened ve metinleriyle sahih güvenilir olduğuna dair görüş birliğine varmışlardır. Bazı âlimler bir râvinin hadisinin Ṣaḥîḥayn’da yer almasının o râvinin hadisleri için yeterli görmüşlerdir.
--
Mekke’nin Fethi İçin Medine’den Hareket Edildi. (630)
--
“İyilik yaparlarsa biz de iyilik yaparız, kötülük yaparlarsa biz de kötülük yaparız.” diyen zayıf karakterli kimseler olmayınız. İyilik yaptıklarında iyilik yapmayı, kötülük yaptıklarında onlara kötülük yapmamayı içinize yerleştiriniz. (Tirmizî, Birr, 63)
