Mûsâ: Rabbim! Bana lütfettiğin nimetlere andolsun ki, artık suçlulara (ve suça itenlere) asla arka çıkmayacağım, dedi. (Kasas, 28/17)
Hz. Mûsâ (as), bir gün şehirde dolaşırken iki kişinin kavga ettiğini görür. Bunlardan bir tanesi Hz. Mûsâ’nın (as) kavmindendir ve bu zat ondan yardım ister. Hz. Mûsâ (as) ise, bu kişinin güçsüz olduğunu düşünerek ona yardım eder. Karşıdaki kişiye de bir yumruk vurarak ölümüne neden olur. Ancak, daha sonra kendi kavminden olan kişinin suçlu olduğunu anlayarak, bir daha suçlu ve günahkârlara arka çıkmayacağına dair Yüce Allah’a (cc) söz verir.
Mümin, kendisine verilen nimetlerin değerini bilir ve bu nimetleri vereni unutmaz. Müslüman, bile bile, suçlu ve günahkârların yanında yer almaz.
Rabbi: Ey Rabbim, Ey Allah’ım!
Mücrim: Suçlu, günahkâr, inkârcı.
