<p style="text-align: justify;"><strong>Soy olarak Kureyş’in Haşimî koluna mensup olan İmam Şafiî, 150/767 tarihinde Gazze kentinde dünyaya geldi. Çok küçük yaşta öksüz kaldı, Annesi Fatıma ile henüz iki yaşında yerleştiği Mekke’de büyük sıkıntılar içinde büyüdü. Dokuz yaşında hafız oldu. Bedevî Araplardan saf Arapça öğrendi, birçok şiir ezberleyerek Arap edebiyatında yüksek bir düzeye geldi.</strong></p> <p style="text-align: justify;">Daha yirmi yaşında İmam Mâlik’in ünlü eseri el-Muvatta’ı ezberledi. Tanıştığı İmam Ebû Hanife’nin öğrencisi İmam Muhammed’ten fıkıh öğrendi. Kendisinden bir hayli küçük olan Hanbelî mezhebi imamı Ahmed b. Hanbel ile de karşılaşan İmam Şafiî, ona fıkıh öğretirken ondan hadis alanında yararlandı.</p> <p style="text-align: justify;">Ömrünün sonlarında Bağdat’tan Mısır’a giden İmam Şafiî, öğrendiği yeni hadisler ve gördüğü bölgesel uygulamalardan çok etkilendi. Bu onun fikir ve anlam dünyasının genişlemesine ve dönüşmesine sebep oldu. Bağdat’ta ortaya koyduğu içtihatların birçoğunu terk ederek yeni içtihatlarda bulundu. 204/820 yılında 54 yaşında ahirete irtihal eyleyen İmam Şafiî, şahsında Irak, Hicaz ve Mısır ilim anlayışını mezcetmiştir. İmam Şafiî’nin ölümünden sonra, metot ve görüşleri doğrultusunda adıyla anılan bir mezhep oluşmuştur.</p>