Medineli Hanım sahabilerden Havle binti Sa’lebe, Evs b. Sâmit ile evliydi. Havle’ye kızdığı günlerden birinde öfkesine yenik düşen Evs, Havle’ye “Sen bana annemin sırtı gibisin!” diyerek evinden çıkıp gitti. Çok geçmeden sakinleşen ve söylediklerinden pişman olan Evs geri döndü ama artık evliliklerinin geçerliliği şüpheliydi. Çünkü hanımını annesi gibi dinen evlenmesi mümkün olmayan bir kadına benzetmek, cahiliye Araplarının boşamak istedikleri eşlerine reva gördükleri onur kırıcı bir cezaydı. Havle, Resûlullah’a gitti, olanları anlattı. Hz. Peygamber ayrılmaları gerektiğinden farklı bir hüküm veremedi. Havle kabullenemiyordu olanları. Yüce Allah hakkında bir hüküm bildirinceye kadar yalvarmaktan vazgeçmedi. “Allah’ım şikâyetimi sana arz ediyorum. Peygamberinin dilinden bana hüküm indir” diye dua etti. Sonunda Rabbi onun mücadelesini örnek gösterdiği bir sûreyle karşılık verdi.(Mücâdile, 58/1) Haklı mücadelesinden vazgeçmeden şikâyetini Rabbine duyuran Havle, yapılan haksızlığın Allah katında karşılıksız kalmayacağının canlı örneğini teşkil eden bir hanım oldu. SÖZÜN ÖZÜ Gündüz kandilini hazırlamayan, gece karanlığa razı demektir. Cenap Şahabettin Ne kadar okursan oku, bilgine yaraşır şekilde davranmazsan cahilsin. Sa‘dî-i Şîrâzî