Yaratılmışları Terbiye Eden: "RAB"
Canlı veya cansız ne varsa, hepsi sürekli bir değişim ve gelişim içindedir. Toprağa bir tohum düşer. Orada kök salar, filizlenir ve ağaç olur. Ağaç çiçek açar, yapraklarla süslenir ve meyvesini verir.
İki tane yarım hücre ile bir insanın yaratılışı başlar. Aylar boyunca, o minik vücut şekilden şekle girer. Nihayet, kirpiğinden tırnağına, gözbebeğinden parmak ucuna varıncaya kadar her şeyiyle mükemmel bir şekilde inşa edilmiş bir bebek dünyaya gözünü açtığında, aylardır sürüp giden o hummalı faaliyetler, gözle görülen bir sonuca ulaşmış olur. Böylece, iç içe geçmiş alemler halinde, her şey sürekli olarak değişir, gelişir, bir hedefe ulaşır.
Her şey, yaratılış amacına göre bir gelişim süreci geçirir. Her varlık, yaratılış amacına ulaşıncaya kadar terbiye edilir. Bu işlem ise bir “terbiye edici”yi gösterir. Biz “bir şeyin Rabbi” dediğimiz zaman, işte o terbiye ediciden söz etmiş oluruz. Çünkü “Rab” demek, hem “terbiye eden” hem de “sahip” demektir.
