Peygamberimiz ve çocuk
İnsana bahşedilen en hayırlı nimetlerden birisi çocuktur. Çocuklar yuvaların en masum misafiri, hanelerin bereketidir. Onlar, hayatımızın neşesi, göz aydınlığı, Yüce Kitabımız’ın ifadesiyle dünya hayatının süsüdür. (Kehf, 18/46) Amel defterimizi daima açık tutacak iyilik kaynağımız, varlığı ve yokluğuyla imtihan vesilemizdir.
Çocuklarımızla ilişkilerimize yön veren en değerli rehberimiz, Sevgili Peygamberimizdir. O, en çok çocukları sevmiştir. Çocukların başını okşayarak onları bağrına basmış, öpüp koklayarak engin merhametini göstermiştir. Resûl-i Ekrem, çocuklara değer vermiş, onlara değerli olduklarını hissettirmiştir. Yanı başında çocuklara yer ayırmış, ikrama önce onlardan başlamıştır. Bazen onlarla şakalaşmış, oyunlarına eşlik etmiştir. Hata işleseler dahi onları sabırla dinlemiş, öğütler vermiştir. Kız çocuklarına ve yetimlere ayrı bir önem vermiş, hor görülmelerine izin vermemiştir.
Bugün bizler de Sevgili Peygamberimiz gibi davranmalıyız. Özümüzle, sözümüzle, davranışımızla çocuklarımıza örnek olmalıyız.
