Miraciye
Miraç, “çıkılacak yer, göğe yükselme, merdiven” anlamına gelmektedir.
Edebiyatımızda dinî türler arasında yer alan ve yalnızca Miraç gecesini ve Peygamberimizin Miraç mucizesini konu alan eserlere “Miraciye” adı verilir.
Bu eserlerde Peygamberimizin özellikleri, bineği, miraçta yaşadıkları ayetler ve hadislerden iktibaslar yapılarak dile getirilir.
Peygamber Efendimizin, Mekke’den Kudüs’e kadar Burak’la, oradan dünyanın semasına kadar Miraç’la, yedinci semaya kadar meleklerin kanatları üzerinde, “Sidretü’l- Müntehâ”ya kadar Cebrail’in kanadı üzerinde ve “kâbe kavseyn”e kadar da Refref adı verilen ve mahiyeti bilinmeyen binekle yükseltildiği anlatılır.
Süleyman Çelebi’nin yazdığı şu satırlar en güzel Miraciye örneğidir:
“Söyleşirken Cebrâil ile kelâm
Sidre’ye gitti ve götürdü heman
Geldi Refref önüne verdi selam
Bir fezâ oldu o demde rû-nümâ
Aldı ol şâh-ı cihânı ol zaman
Ne mekân var anda ne arz-u semâ”
