Karşılıksız İyilik
Bir akşam vakti uzun yoldan gelen bir ihtiyar uğradı Hz. İbrahim’in beldesine. O, evine buyur etti, sofrasını açtı ihtiyara. İbrahim (a.s.) Allah’ın adını anarak başladı yemeğe. Ancak ihtiyar misafirinin besmelesiz başlaması dikkatinden kaçmadı İbrahim’in (a.s.). Hemen adamı uyardı ve bu nimetleri ihsan eden Rabbin ismini neden anmadığını sordu. İhtiyar, Mecusi olduğunu ve kendi dininde böyle bir adetin olmadığını söyleyince Hz. İbrahim hiddetlendi ve adamcağız sofradan kalkıp evden ayrıldı. Cebrail, Cenab-ı Hak’tan bir haberle geldi İbrahim’e. Yüce Allah yetmiş yıldır kendisine inanmayan adamı rızıklandırdığını ama onun bir öğün yemek vermek gibi bir iyiliği bile yapmadığını bildiriyordu. İbrahim hatasını anladı, adamın arkasından koştu ve yemeğine devam etmek üzere evine dönmeye ikna etti.
Adam sebebini merak etti. O, “Allah bana hiçbir karşılık istemeden iyilik yapmamı emretti.” karşılığını verdi. Bunun üzerine adam çok etkilendi ve Müslüman oldu.
