İmâm-ı Âzam Ebû Hanîfe
Asıl adı Numan b. Sabit olup İmam-ı Azam veya Ebû Hanife diye bilinir (h.80/m.699). Kûfe’de doğdu. Ticaretle uğraşır, vakarlı, mütevazı ve üstün anlayış sahibiydi. İtikadi esasları savunmayı gaye edindi. Hocası, Kûfe re’y ekolünün üstadı kabul edilen Hammâd b. Ebû Süleyman’dır. Mekke’de dönemin ileri gelen ilim adamlarıyla temasları, bilgi birikimine ve fıkhi meselelere bakış açısına katkı sağladı. İslam’da hukuki düşüncenin ve ictihad anlayışının gelişmesini sağladı. Görüşleri, zamanla Ehl-i Sünnet anlayışının şekillenmesine yardımcı oldu. Kıyas metodunu sıkça kullanan Ebû Hanife’nin derslerine her bölgeden öğrenciler katıldı ve etrafında geniş bir ders halkası oluştu. Ebû Yusuf, İmam Muhammed ve İmam Züfer gibi talebeler yetiştirdi. Bu mezhebe mensup kişiler de Hanefî diye adlandırıldı. El-Fıkhü’l-ekber, el-Fıkhü’l-ebsat, er-Risâle, el-Vasıyye en önemli eserleridir. Bağdat’ta (h.150/m.767) 68 yaşında vefat etti, orada defnedildi.
