En Kötü Hastalık: Kibir
Kibir, başkalarını küçük görerek nefsini onlardan üstün saymaktır. Kimi zaman soyluluk, güzellik, fiziksel güç gibi yaratılıştan gelen birtakım özellikleri; kimi zaman da Allah’ın kendisine sonradan bahşettiği zenginlik, makam, ilim ya da nüfuz gibi nimetler, insanı kendini beğenmeye sevk eder. İnsan zamanla çevresindekileri
küçük görerek kendisinin “en üstün” olduğu hissine kapılır ve böylece kibir hastalığına yakalanır.
Resûlullah kibrin kötülüğü ve ondan sakınmanın gerekliliği üzerinde o kadar çok durmuştur ki, sahabenin önde gelenleri kibire yakalanmaktan korkar hale gelmiştir. Hz. Peygamber bir gün ashabını, “Kim elbisesini kibirlenerek yerlerde sürürse, Allah kıyamet günü o kimseye (rahmet nazarıyla) bakmaz.” diyerek uyarmıştı. Bunu
duyan Hz. Ebû Bekir telaşla, “Ey Allah’ın Resûlü! Eteğimin bir tarafını kaldırmazsam sarkıyor.” diye kendi halini açıklama gereği duymuş, Hz. Peygamber de (s.a.s.) onu şu sözlerle rahatlatmıştı: “Sen bunu kibirlenerek yapan kimselerden değilsin.” (Buhârî, Fedâilü ashâbi’n-nebî, 5)
