Eğlencede ölçü
İnsan farklı ihtiyaçlarla yaratılmıştır. Dinlenme ve eğlenme de insanın ihtiyaçları arasındadır. Eğlence ve oyunda ölçü, eğlencenin kendisinin ve yönteminin meşru, helal olmasıdır. Eğlence ve oyun, herhangi birine ya da bir canlıya zarar vermeye yol açmamalı, kişiyi yapacağı ibadetlerden ve diğer işlerden alıkoymamalıdır.
Peygamberimizin (s.a.s.) çocuklarla ve sahabileriyle şakalaştığını biliyoruz. Şaka yaparken uyacağımız ölçü bir hadiste şöyle zikredilmiştir: “Kul, şaka yaparken yalan söylemeyi ve doğru da olsa gösterişi terk etmedikçe gerçekten iman etmiş olmaz.” (İbn Hanbel, II, 364) Bir başka hadiste de şakalaşırken korkutmak yasaklanmıştır. (Ebû Dâvûd, Edeb, 85)
Eğlencenin dozunu kaçırmak, onu bir gösteriş aracı kılmak, eğlence adına insan onuruna yakışmayan tavırlar sergilemek ve israfa kaçmak, eğlenceyi ruhumuzu dinlendiren, dinginleştiren ve kuvvetlendiren bir araç olmaktan çıkarmaktadır. Kuşkusuz bu tür bir eğlence insanın ruhunu dinlendirmek ve insanları kaynaştırmak yerine, insanî değerleri zayıflatan ve insanlar arasında kini ve nefreti körükleyen bir sebep hâline gelebilmektedir.
