Tövbe, Allah’a olan ahdimizde zaman zaman zafiyete düştüğümüzün itirafıdır. Tövbe, yenilenme ve temizlenme kararlılığıdır. Dünya hengâmesinde zamanla kirlenen zihinlerin, dillerin arınmasıdır. Bizim için bir teselli ve umut kaynağıdır tövbe. Zira yanlışlarımızda, hatalarımızda herkes bizi terk etse de Rabbimiz bizi terk etmez. Yeter ki bizler, O’nun varlığına ve birliğine olan imanımıza sadık kalalım. Yeter ki, O’nun engin rahmetinden ümidimizi kesmeyelim.
“Ey iman edenler! Allah’a içtenlikle tövbe edin ki Rabbiniz kötülüklerinizi örtsün. Peygamberi ve onunla birlikte iman edenleri utandırmayacağı günde sizi içlerinden ırmaklar akan cennetlerine koysun.” (Tahrîm, 66/8) buyuran Yüce Rabbimizin güzel isimlerinden biri de et-Tevvâb’dır. O, kendisine samimiyetle yönelen elleri, gönülleri asla boş çevirmez, mahcup etmez.
Bize düşen günahta, hatada ısrar etmemektir. Bunları düzeltme erdemini gösterebilmektir. Samimi bir tövbe ile Rabbimizin mağfiretine sığınmaktır. Unutmayalım ki pişman olunduğunda tövbe kapısı yüzüne kapanacak hiçbir günahkâr yoktur.
SÖZÜN ÖZÜ
İnsan her adımını mezardan uzaklaşmak için atar. Yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır. Nitekim her nefesi hayatı uzatmak için alır. Yine her nefeste hayatından bir nefeslik zamanı azalır.
Namık Kemal
