1290’da (1873) İstanbul’da doğdu. Eğitim hayatından sonra devlet memurluğu, müderrislik ve Sırât-ı Mustakim mecmuasının başyazarlığı görevlerinde bulundu.
Müdafaa-i Milliyye Cemiyeti’ne bağlı Hey’et-i Tenvîriyye’ye katıldı. Burada memleketin içine düştüğü vahim durumda ümitsizliğe düşmemek, birlikten ayrılmamak hususunda halkı edebiyat yoluyla uyandırmak için çalıştı. Yunanlıların İzmir’e çıkması üzerine başlayan Milli Mücadele hareketine fiilen katılma kararıyla Balıkesir’e giderek halkı direnmeye teşvik maksadıyla vaaz ve konuşmalar yaptı. 10 Nisan 1920’de İstanbul’dan gizlice ayrılarak Ankara’ya gitti. Burdur mebusu seçildi. Mükâfat almamak kaydıyla yazdığı şiir TBMM’nin 12 Mart 1921 tarihli oturumunda ittifakla İstiklal Marşı olarak kabul edildi. Ömrünün son on yılını Mısır’da geçirdi. Namazın Türkçe kıraat edilmesine sebep olabilir endişesiyle vasiyeti gereği imha edilen bir Kur’an-ı Kerim meali vardır. 1936 yılında İstanbul’da vefat etti. Şiirlerinin büyük bir kısmı “Safahat” adı altında bir araya getirilmiştir.
SÖZÜN ÖZÜ
Açık yürekle konuşan düşman, içten pazarlıklı dosttan iyidir.
Hz. Ali (r.a.)
Küçük günahları küçümseme, çünkü onlardan büyük günahlar dallanır, budaklanır.
Süfyan-ı Sevri
