Hz. Peygamber, Kur ‘an öğretimi için “Sizin en hayırlınız Kur’an’ı öğrenen ve öğretendir.” (İbn Mâce, Sünen, I, 77. Nr. 213) buyurmuş, indirilen ayet ve surelerin sahabilerce hemen ezberlenmesine özen göstermiş, vakit namazlarında okumaları için ezber hususunda âdeta ısrar etmiştir.
Sahabiler, ayetleri ezberlerken “tedârüs” yöntemini kullanmıştır. Buna göre, bir sahabi 10 ayet okur, diğerleri dinler, bundan sonra bir başkası 10 ayet okur. Böylece ayetler karşılıklı okunmuş olurdu. Böyle bir metot, bizzat peygamberimiz tarafından uygulanmıştır.
Hz. Peygamber, sahabeye ayetleri onarlı ayetler halinde öğretmiş, ilk on ayet iyice öğrenilmeden diğerine geçmemiştir. Mesela İbn Ömer’in, bütün ahkâmı ile öğrenmeye çalıştığı için Bakara Süresi üzerinde sekiz sene; Hz. Ömer’in ise 12 sene meşgul olduğu rivayet edilmektedir. Sahabe devrinde hafız okuyuculara “Kurrâ” denirdi. Kur’an’ı en iyi bilen Kârî sahabilerin sayısının 3.000 olduğu dikkate alındığında, Kur’an tedrisinin/ öğreniminin sahabe devrinde ne kadar yaygın olduğu kolayca anlaşılmaktadır.
SÖZÜN ÖZÜ
İyi bir insan öldüğünde ona ağlamayın. Asıl onu kaybeden topluma ağlayın. Farabi Öyle bir hayat sürün ki şiddet sizin için gerekli olmasın. Tolstoy
