Kâinata baktığımızda su, hava, toprak, atmosfer, canlı, cansız her şey insanı hayrete düşüren bir uyum içerisindedir. Güneş dünyayı aydınlatmakta, bulutlar yağmurlarıyla yeryüzünü sulamakta, toprağın her tarafından hayat fışkırmaktadır. Gece gündüz, mevsimler birbirini takip etmekte, ilkbaharda çiçekler açmakta, sonbaharda yapraklar dökülmekte, kış gelince kar yağmaktadır. Tabiattaki düzen, hiçbir değişikliğe ve aksamaya uğramadan on binlerce yıldır böyle devam etmektedir.

Akılları hayrete düşüren bu düzen tesadüflerle izah edilebilir mi?

Yine seyre doyulmayan eşsiz tabiat manzaraları bir yaratıcısız olabilir mi?

Elbette ki hayır. Kâinattaki bu mükemmel işleyiş ve uyum, kuvvet ve kudret sahibi bir yaratıcının olduğuna işaret eder. Kur’an’daki pek çok ayet bizleri bu konuda düşünmeye, tefekkür etmeye çağırır: “Eşsiz şefkat ve merhamet sahibi Allah’ın yaratmasında hiçbir düzensizlik göremezsin. Gözünü çevir de bak bakalım, hiçbir kusur görebiliyor musun? Sonra gözünü tekrar tekrar çevir bak, evet göz (aradığı bozukluğu bulmaktan) aciz ve bitkin hâlde sana dönecektir” (Mülk 67/3-4).

Editör: Mehmet Çalışkan