Rabbimiz “Mü’minler ancak kardeştir” (Hucurât, 49/10) buyuruyor. Kardeşliğimizi değerli kılan şey şüphesiz imandır. İman öyle bir cevherdir ki, kan bağı, soy bağı olmasa da en önemli ortak değerdir. İmanın özü de sevgidir. Peygamberimizin buyurduğu gibi, “İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe iman etmiş sayılmazsınız.” (Müslim, İman, 93) Böylece Hz Peygamber imanın şartlarından biri olarak mü’min kardeşini sevmeyi getirmiştir.
Nasıl ki kan kardeşliği hukukunun insanlara yüklediği sorumluluklar varsa iman kardeşliği de işte böyledir. Yüce Kitabımız Kur’an mü’min kardeşini hakir görmeyi, onun dedikodusunu yapmayı, hatalarını araştırmayı yasaklar. (Hucurat, 49/12, Hicr, 47) Mü’min kardeşini incitmek, ona sû-i zanda bulunmak, kin gütmek Allah (c.c.)’ın hoşnut olmadığı davranışlardır.
Mü’min kardeşliğinin en güzel örneği Muhacir - Ensar ilişkisidir. Bu örnek kardeşlikte Medineli Müslümanlar Mekkeli kardeşleri ile her konuda yardım ve dayanışma içinde olmuşlardır. Kur’an-ı Kerim’de bu durum, “Kendileri son derece ihtiyaç içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler” (Haşr, 59/9) şeklinde güzel bir davranış olarak anlatılmıştır.
