Dil ve kalb

Hz. Lokman, hikmet sahibi büyük bir hakîm ve tıbbın inceliklerini çok iyi bilen mahir bir hekim olduğu için ona, Lokman Hakîm ya da Lokman Hekim derlerdi. Günlerden bir gün efendisi bir koyun getirdi ve ona, “Şu koyunu kesiver” dedi. Hz. Lokman (a.s.) da koyunu kesti. Efendisi, “Şimdi o koyunun en iyi iki organını getir” dedi. Hz. Lokman gitti ve dil ile kalbi çıkarıp getirdi. Efendisi, “Bu koyun etinin içinde bunlardan daha iyi parçası olan yok mu?” diye sordu. Lokman (a.s.): “Hayır” diye cevap verdi. Efendisi bir müddet sustuktan sonra yine bir koyun getirdi ve “Şu koyunu bizim için kesiver” dedi. Hz. Lokman o koyunu da kesti. Efendisi bu kez, “Şimdi de ondaki en kötü, en işe yaramaz iki organı getir” diye emretti. Hz. Lokman yine dil ve kalbi çıkarıp getirdi. Bu duruma şaşıran efendisi merakla sordu: “Sana, ondaki en iyi iki organı getir diye emrettim. Sen bana dili ve kalbi getirdin. Onun en kötü, en işe yaramaz iki organını getir diye emrettim. Yine bu ikisini getirdin. Bunun anlamı nedir?” Lokman Hekim şu hikmet dolu cevabı verdi: “İyi oldukları zaman onlardan daha iyisi, kötü oldukları zaman onlardan daha kötüsü yoktur.”